Ktoś mnie ostatnio nazwał clean code evangelist. Pomyślałem – tytuł zobowiązuje. Trzeba napisać o czystym kodzie.
Co jednak napisać? Wszystko już było. Nic nowego pod słońcem. Krótkie metody, znaczące nazwy i ogólnie takie, takie. Co mógłbym ja, prosty programista, napisać o czystym kodzie pod koniec drugiej dekady XXI wieku? Dekady jaśniejącej tysiącem frameworków JavaScriptowych, dziesięciolecia mikroserwisów, chmury i dev-ops!
Metafory. Metafory zawsze służyły ludzkości. Horacy, Nostradamus, Popek. Wszyscy oni używali mglistego języka przenośni, by oddać esencję. Spróbujmy.
Spaghetti jest dobre, spaghetti smaczne jest, świeże spaghetti jest jak listek bazylii na pizzy, jak zapach wydechu Fiata w wąskiej uliczce Turynu, jak szynka parmezańska obsypana rukolą. Wszyscy lubimy gotować spaghetti. 8 minut i gotowe. Cottura 8 minuti i włala.
Kod spaghetti jest taki sam. Świeżo przygotowany pachnie soczystymi kaskadami ledwie widocznych zależności. Ma smak długich jak przedrelease’owe wieczory metod z posmakiem enigmatycznych nazw zmiennych, nazw dojrzewających w pełnym słońcu wschodzącego deadline’u.
Niestety, spaghetti nieskonsumowane przekształca się w to samo mniej więcej, co skonsumowane.
Spaghetti dojrzałe powoduje zaparcia, bóle głowy, a nawet rozwolnienia. Kod spaghetti tak samo – przydatny jest do spożycia w krótkim jedynie terminie.
Zastanawiając się, jaki pseudonim musiałbym sobie wybrać by zostać polskim Uncle Bob’em doszedłem do wniosku, że mógłbym być wujkiem Zdziśkiem. Na potrzeby tego i kolejnych akapitów – zostanę nim.
Posłuchajcie wujka. Wujek życie zna. Wujek pracował nad jednym projektem do emerytury w zakładzie pracy państwowym, nad projektem rządowym i wujek wie co to znaczy nieświeże spaghetti.
Rada wujka: kod ma być jak wódka.
Tak. Jak wódka ma być!
Wódka, jaka jest, każdy widzi. Jak koledzy z zespołu kod wódkę zobaczą, to przysiądą się, zaczną delektować się kodem wódką, zadowoleni będą, radośni. Kod wódka doskonale się integruje. Kod wódka nie ma zależności – można z ogórkiem, można z colą, wszystko co interfejs zakąska implementuje być może. Kod wódka powoduje najmniejszego kaca, o ile potrafimy go okiełznać.
Reasumując: kod ma być, jak wódka, czysty.
Tako rzecze wuj Zdzich.